ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
Ημερομηνία πανηγύρεως 9 Νοεμβρίου
ανακομιδής Λειψάνων 3 Σεπτεμβρίου.
ανακομιδής Λειψάνων 3 Σεπτεμβρίου.
ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
|
Ο Άγιος Νεκτάριος (κατά κόσμον Αναστάσιος Κεφαλάς) γεννήθηκε το 1846 μ.Χ., στην Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης, από ιδιαίτερα φτωχή οικογένεια. Μέσα από πάμπολλές ταλαιπωρίες και ξενιτεμούς σε Κωνσταντινούπολη, Χίο, Αθήνα και Αλεξάνδρεια κατάφερε τελικά νε γίνει μέτοχος υψηλής Θεολογικής μορφώσεως. Χειροτονήθηκε επίσκοπος Πενταπόλεως στην Αλεξάνδρεια, αλλά μετέπειτα κατασυκοφαντούμενος επέστρεψε στην Ελλάδα. Εν μέσω μεγάλων δοκιμασιών ανεδείχθη Διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής στην Αθήνα, όπου κατέλειπε σημαντικότατο έργο (συγγραφικό και διδακτικό). Παραιτούμενος από τη σχολή αποσύρθηκε το 1908 μ.Χ. στην Αίγινα, όπου συνέστησε το γυναικείο ησυχαστήριο της Αγίας Τριάδος. Έως το τέλος της ζωής του (1921 μ.Χ.), υπέμεινε καρτερικά φοβερές συκοφαντίες, ύβρεις και διώξεις του, με αποτέλεσμα να ονομαστεί «ο Άγιος της Υπομονής». |
|
ΠΛΗΡΗΣ βιογραφια
Ο Αναστάσιος Κεφαλάς γεννήθηκε τον 1846 μ.Χ., στην Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης, από μια πάμφτωχη οικογένεια. Στα 14 του αναγκάζεται να ξενιτευτεί στην Κωνσταντινούπολη για βιοποριστικούς και μαθησιακούς λόγους. Έξι χρόνια αργότερα, μετακομίζει στο Λιθί της Χίου για να εργαστεί ως γραμματοδιδάσκαλος, ακόμα και με ημιτελή μόρφωση. Σε ηλικία 30 χρονών και μετά από τριετή δοκιμασία στη Νέα Μονή της Χίου υπό την επίβλεψη του Οσίου Παχωμίου Χίου, λαμβάνει το αγγελικό σχήμα με το όνομα Λάζαρος, ενώ κατά την χειροτονία του σε διάκονο μετονομάστηκε Νεκτάριος.
Αθήνα
Εν συνεχεία πηγαίνει στην Αθήνα για να ολοκληρώσει τις γυμνασιακές σπουδές του στο Βαρβάκειο και έπειτα λαμβάνοντας υποτροφία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας φοιτά στη Θεολογική Σχολή των Αθηνών.
Εν συνεχεία πηγαίνει στην Αθήνα για να ολοκληρώσει τις γυμνασιακές σπουδές του στο Βαρβάκειο και έπειτα λαμβάνοντας υποτροφία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας φοιτά στη Θεολογική Σχολή των Αθηνών.
|
Αλεξάνδρεια
Το 1885 πτυχιούχος μεταβαίνει στην Αλεξάνδρεια, όπου σε μικρός χρονικό διάστημα χειροτονείται ιερέας ,τοποθετείται γραμματέας του Πατριάρχη και ιεροκήρυκας, λαμβάνει θέση Πατριαρχικού επιτρόπου και τέλος χειροτονείται επίσκοπος Πενταπόλεως Λιβύης. Με μεγάλη ταπείνωση δέχτηκε το αξίωμα της αρχιερωσύνης και είναι αξιοσημείωτο να αναφέρουμε τι έλεγε προς τον Κύριο: «Κύριε διατὶ μὲ ἀνύψωσες εἰς τοσούτον μέγα ἀξίωμα; Ἐγὼ σοῦ ἐζήτησα νὰ γίνω μόνον Θεολόγος κι ὄχι Μητροπολίτης. Ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας Σοῦ ἐζήτησα νὰ γίνω ἕνας ἁπλὸς ἐργάτης τοῦ Θείου Λόγου Σου, καὶ Σύ, Κύριε, τώρα μὲ δοκιμάζεις μὲ τόσα πράγματα. Ἀλλ᾿ ὑποτάσσομαι, Κύριε, εἰς τὸ θέλημά Σου, καὶ δέομαι: καλλιέργησε ἐντός μου τὴν ταπεινοφροσύνην καὶ τὸν σπόρον τῶν λοιπῶν ἁγίων ἀρετῶν, δι᾿ ὧν τρόπων γνωρίζεις, καὶ ἀξίωσόν με νὰ ζήσω πάσας τὰς ἐπὶ γῆς ἡμέρας μου συμφώνως πρὸς τοὺς λόγους τοῦ μακαρίου Παύλου, ὅστις λέγει: «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». Η ραγδαία όμως άνοδος του Νεκταρίου στα αξιώματα του Πατριαρχείου σε συνδυασμό με την μεγάλη λαοφιλία του, συνετάραξε τους λοιπούς επισκόπους, που θέλοντας να τον παραμερίσουν, τον κατασυκοφάντησαν ως άνδρα ανήθικο και επιβουλόμενο τον πατριαρχικό θρόνο. |
Ο Άγιος νεοχειροτονηθείς Μητροπολίτης Πενταπόλεως το 1889 μ.Χ..
|
|
Επιστροφή στην Αθήνα
 Ο Άγιος Νεκτάριος στην Ριζάρειο.
Αμέσως παύθηκε των καθηκόντων του και του εζητήθη να απομακρυνθεί από την Αλεξάνδρεια. Ο Άγιος τότε αναχώρησε για την Αθήνα. Όμως η κακία των αντιπάλων του, τον ακολούθησε και στην πρωτεύουσα, γεγονός που τον οδήγησε σε οικονομική εξαθλίωση, καθότι αδυνατούσε να διοριστεί οπουδήποτε. Μετά κόπων, τελικά διορίζεται ιεροκήρυκας στην Εύβοια, ενώ μόλις το 1894 μ.Χ Διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής των Αθηνών. Εκεί εργάστηκε με ζήλο για 14 συναπτά έτη, αφήνοντας πίσω του τεράστιο έργο, συγγραφικό και διδακτικό
|
Υπογραφή Αγίου Νεκταρίου.
Παράλληλα, ο αποκαλούμενος «δεσποτοκαλό-γερος», ασκούσε σημαντικό λειτουργικό, κηρυκτικό, εξομολογητικὸ και φιλανθρωπικό έργο στην ευρύτερη περιοχή των Αθηνών. Ταυτόχρονα συλλειτουργούσε συχνά με τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου με ψάλτες τους Παπαδιαμάντη και Μωραϊτίδη.
|
Αίγινα
Η φιλομοναχική κλίση του Αγίου τον οδήγησε στον να αναγείρει το 1904 μ.Χ. τον «Εκκλησιαστικό Παρθενώνα», που ονειρεύοταν στο νησί της Αιγίνης. Η εμφάνισή του στην Αίγινα συνδυάστηκε με θαυματουργικά γεγονότα, που είχε ως αποτέλεσμα οι ντόπιοι να τον τιμούν ως Άγιο, ενόσω ήταν ακόμα εν ζωή. Το 1908 μ.Χ. παραιτήθηκε από τη σχολή για λόγους υγείας και γήρατος, για να αφοσιωθεί πλήρως στο μοναστήρι του. Παρά το γήρας του, στάθηκε στους φτωχούς ανθρώπους του νησιού σαν αδελφός, βοηθός, συμπαραστάτης, οδηγός, συνοδοιπόρος της ζωής τους μα πάνω από όλα σαν πνευματικός οδηγός τους.
Δυστυχώς τα χρόνια πριν την τελευτή του, έμελλε να είναι τρικυμιώδη. Από τη μία ο Μητροπολίτης Αθηνών υπαναχωρώντας των αρχικών του δεσμεύσεων αρνείτο πεισματικά να αναγνωρίσει την μονή του, ενώ από την άλλη η μητέρα μίας δόκιμης μοναχής κατασυκοφάντησε τον Άγιο ως διαφθορέα γυναικών. Κατά τη συνήθειά του βίωνε τις δοκιμασίες – εξευτελισμούς του βίου του με θαυμαστή πραότητα, ηρεμία, υπομονή και προσευχή, έχοντας απέραντη εμπιστοσύνη στην Θεία Πρόνοια. Ακόμα και το τέλος της ζωής (1920 μ.Χ.) του ήταν επίπονο, λόγω του καρκίνου του προστάτη που είχε.
Η φιλομοναχική κλίση του Αγίου τον οδήγησε στον να αναγείρει το 1904 μ.Χ. τον «Εκκλησιαστικό Παρθενώνα», που ονειρεύοταν στο νησί της Αιγίνης. Η εμφάνισή του στην Αίγινα συνδυάστηκε με θαυματουργικά γεγονότα, που είχε ως αποτέλεσμα οι ντόπιοι να τον τιμούν ως Άγιο, ενόσω ήταν ακόμα εν ζωή. Το 1908 μ.Χ. παραιτήθηκε από τη σχολή για λόγους υγείας και γήρατος, για να αφοσιωθεί πλήρως στο μοναστήρι του. Παρά το γήρας του, στάθηκε στους φτωχούς ανθρώπους του νησιού σαν αδελφός, βοηθός, συμπαραστάτης, οδηγός, συνοδοιπόρος της ζωής τους μα πάνω από όλα σαν πνευματικός οδηγός τους.
Δυστυχώς τα χρόνια πριν την τελευτή του, έμελλε να είναι τρικυμιώδη. Από τη μία ο Μητροπολίτης Αθηνών υπαναχωρώντας των αρχικών του δεσμεύσεων αρνείτο πεισματικά να αναγνωρίσει την μονή του, ενώ από την άλλη η μητέρα μίας δόκιμης μοναχής κατασυκοφάντησε τον Άγιο ως διαφθορέα γυναικών. Κατά τη συνήθειά του βίωνε τις δοκιμασίες – εξευτελισμούς του βίου του με θαυμαστή πραότητα, ηρεμία, υπομονή και προσευχή, έχοντας απέραντη εμπιστοσύνη στην Θεία Πρόνοια. Ακόμα και το τέλος της ζωής (1920 μ.Χ.) του ήταν επίπονο, λόγω του καρκίνου του προστάτη που είχε.
Κοίμηση - Ανακομοιδή Λειψάνων.
Ο Άγιος Νεκτάριος παρέδωσε την αγία του ψυχή στις 9 Νοεμβρίου του ιδίου έτους στο Αρεταίο νοσοκομείο της Αθήνας μετά από μικρή νοσηλεία. Το τίμιο λείψανο του Αγίου ευωδίαζε έντονα και μύρο έτρεχε από το πρόσωπό του. Αυθημερόν μεταφέρθηκε στο μοναστήρι του στην Αίγινα, όπου εψάλη η εξόδιος ακολουθία και ετάφη εν συρροή κλήρου και λαού. Ο τάφος του ανοίχτηκε επανειλημμένα κατά τα επόμενα χρόνια και για είκοσι και πλέον έτη το σώμα του ήταν «σώον και αδιάφθορον, εκχέον την άρρητον ευωδίαν της αγιότητος ως μυροθήκη του Αγίου Πνεύματος. Αλλ' ύστερον διελύθη, κρίμασιν οις οίδεν ο Θεός, ως διελύθησαν πολλά αδιάφθορα λείψανα αγίων». Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1953 μ.Χ. έγινε η ανακομιδή των χαριτόβρυτων λειψάνων του με μια άρρητη ευωδία να πλημμυρίζει την περιοχή. Το 1961 έγινε η επίσημος αναγνώρισης του Αγίου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Δείτε το σχετικό βίντεό εδώ από την εποχή εκείνη.
Κοίμηση Αγίου Νεκταρίου (φωτ. μεγάλος Ναός Αγίου στην Αίγινα)
ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ
Απολυτίκιο
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης
Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον, τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ, ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπὰς τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυματώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ Ὑπερμάχῳ
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ Ὑπερμάχῳ
Ὀρθοδοξίας τὸν ἀστέρα τὸν νεόφωτον, καὶ Ἐκκλησίας τὸ νεόδμητον προτείχισμα Ἀνυμνήσωμεν καρδίας ἐν εὐφροσύνῃ. Δοξασθεὶς γὰρ ἐνεργείᾳ τῇ τοῦ Πνεύματος. Ἰαμάτων ἀναβλύζει χάριν ἄφθονον τοῖς κραυγάζουσι· χαίροις Πάτερ Νεκτάριε.
εργα αγιου
Α. Θεολογικά έργα
Ο Άγιος Νεκτάριος συνέγραψε μεγάλο αριθμό Θεολογικών έργων. Για το λόγο αυτό ανεδείχθη εφάμιλλος των μεγάλων της Εκκλησίας Πατέρων.
Τα συγγράμματά του είναι τα ακόλουθα:
(Τα σημειούμενα συγγράμματα με αστερίσκο εξεδόθησαν ως σχολικά βοηθήματα προς χρήση των μαθητών της Ριζαρείου Σχολής. Τα βιβλία αυτά τα έδιδε ο Άγιος προς τους μαθητές του εντελώς δωρεάν).
1. *Λόγος Ἐκκλησιαστικός. Ἀθῆναι 1884.
2. *Δέκα λόγοι ἐκκλησιαστικοὶ διὰ τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, Ἀλεξάνδρεια 1885.
3. *Περὶ τῶν Ἱερῶν Συνόδων, καὶ περὶ τῶν δύο πρώτων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, Ἀλεξάνδρεια 1888.
4. *Λόγος ἐκφωνηθεὶς ἐν τῷ Ἀχιλλοπουλείῳ Παρθεναγωγείῳ τὴν Ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, Ἀλεξάνδρεια 1889.
5. *Αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι τῆς του Χριστοῦ Ἐκκλησίας, Ἀθῆναι 1892.
6. *Τὰ παρ᾿ ἡμῖν τελούμενα ἱερὰ μνημόσυνα, Ἀθῆναι 1892.
7. *Περὶ τῆς ἐν τῷ κόσμῳ ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ, Ἀθῆναι 1892.
8. *Ἀποτύπωσις περὶ ἀνθρώπου, Ἀθῆναι 1893.
9. *Περὶ τῶν ἀποτελεσμάτων ἀληθοῦς καὶ ψευδοῦς μορφώσεως, Ἀθῆναι 1894.
10. *Περὶ ἐπιμελείας ψυχῆς, Ἀθῆναι 1894.
11. Ἱερῶν καὶ φιλοσοφικῶν λογίων θησαύρισμα, Τόμος α´, 1895, Τόμος Β´ 1896.
12. *Ἐπικαὶ καὶ ἐλεγειακαὶ γνῶμαι μικρῶν Ἑλλήνων ποιητῶν, Ἀθῆναι 1896.
13. *Μάθημα Χριστιανικῆς Ἠθικῆς, Ἀθῆναι 1897.
14. *Μάθημα Ποιμαντικῆς, Ἀθῆναι 1898.
15. *Ὀρθόδοξος Χριστιανικὴ Κατήχησις, Ἀθῆναι 1899.
16. Χριστολογία, Ἀθῆναι 1900.
17. Μελέτη περὶ τῆς ἀθανασίας τῆς ψυχῆς καὶ περὶ τῶν ἱερῶν μνημοσύνων, Ἀθῆναι 1901.
18. Ευαγγελική ἱστορία δι´ ἁρμονίας τῶν ἱερῶν Εὐαγγελιστῶν, Ἀθῆναι 1903*.
19. Περί τῆς Μητρὸς τοῦ Κυρίου, τῆς Ὑπεραγίας, Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, Ἀθῆναι 1904.
20. Περί τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ, Ἀθῆναι 1904.
21. Κατανυκτικόν προσευχητάριον, Ἀθῆναι 1904. Β´ἔκδοσις 1914.
22. Γνῶθι σαυτόν, ἤτοι μελέται Θρησκευτικαὶ καὶ ἠθικαί, Ἀθῆναι 1904.
23. Μελέτη περὶ μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως, Ἀθῆναι 1904.
24. Μελέτη περὶ τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, Ἀθῆναι 1904.
25. Θεοτοκάριον ἤτοι ᾠδαὶ καὶ ὕμνοι πρὸς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ Ἀειπάρθενον Μαρίαν, Ἀθῆναι 1905,
26. Ἱερατικόν Ἐγκόλπιον, Ἀθῆναι 1907.
27. Ψαλτήριον τοῦ Προφητάνακτος Δαβίδ, Ἀθῆναι 1908.
28. Τριαδικόν, ἤτοι ᾠδαὶ καὶ ὕμνοι πρὸς τὸν ἐν Τριάδι Θεόν, Ἀθῆναι 1909.
29. Μελέτη ἱστορικὴ περὶ τῶν αἰτίων τοῦ Σχίσματος, Τόμος Α´ 1911, Τόμος Β´1912.
30. Περὶ τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καὶ περὶ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως, Ἀθῆναι 1913.
31. Ἱστορική μελέτη περὶ τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, Ἀθῆναι 1914.
32. Μελέτη περὶ τῶν Θείων Μυστηρίων, Ἀθῆναι 1915.
33. Περὶ Ἐκκλησίας. Ἐδημοσιεύθη τῷ 1920 εἰς τὸν πανηγυρικὸν Τόμον ἐπὶ τῇ 75 ἐτηρίδι τῆς Ῥιζαρείου Σχολῆς.
34. Μελέτη περὶ τῶν διατεταγμένων νηστειῶν. Ἐδημοσιεύθη εἰς «Θεολογίαν» Τόμος ΚΣΤ (1955) ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη.
35. Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου. Ἐδημοσιεύθη εἰς «Θεολογίαν» Τόμος ΚΣΤ (1955) ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη.
36. Περί ὅρκου, Ἀθῆναι 1955 (Ἐπιμελεῖα Ἀρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη).
37. Χριστιανικὴ Ἠθικὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, Ἀθῆναι 1965 (ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη).
38. Μελέτη περὶ τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, Θεσσαλονίκη 1972.
|
|
Α. Θεολογικά έργα
Ο Άγιος Νεκτάριος συνέγραψε μεγάλο αριθμό Θεολογικών έργων. Για το λόγο αυτό ανεδείχθη εφάμιλλος των μεγάλων της Εκκλησίας Πατέρων.
Τα συγγράμματά του είναι τα ακόλουθα:
(Τα σημειούμενα συγγράμματα με αστερίσκο εξεδόθησαν ως σχολικά βοηθήματα προς χρήση των μαθητών της Ριζαρείου Σχολής. Τα βιβλία αυτά τα έδιδε ο Άγιος προς τους μαθητές του εντελώς δωρεάν).
1. *Λόγος Ἐκκλησιαστικός. Ἀθῆναι 1884.
2. *Δέκα λόγοι ἐκκλησιαστικοὶ διὰ τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, Ἀλεξάνδρεια 1885.
3. *Περὶ τῶν Ἱερῶν Συνόδων, καὶ περὶ τῶν δύο πρώτων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, Ἀλεξάνδρεια 1888.
4. *Λόγος ἐκφωνηθεὶς ἐν τῷ Ἀχιλλοπουλείῳ Παρθεναγωγείῳ τὴν Ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, Ἀλεξάνδρεια 1889.
5. *Αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι τῆς του Χριστοῦ Ἐκκλησίας, Ἀθῆναι 1892.
6. *Τὰ παρ᾿ ἡμῖν τελούμενα ἱερὰ μνημόσυνα, Ἀθῆναι 1892.
7. *Περὶ τῆς ἐν τῷ κόσμῳ ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ, Ἀθῆναι 1892.
8. *Ἀποτύπωσις περὶ ἀνθρώπου, Ἀθῆναι 1893.
9. *Περὶ τῶν ἀποτελεσμάτων ἀληθοῦς καὶ ψευδοῦς μορφώσεως, Ἀθῆναι 1894.
10. *Περὶ ἐπιμελείας ψυχῆς, Ἀθῆναι 1894.
11. Ἱερῶν καὶ φιλοσοφικῶν λογίων θησαύρισμα, Τόμος α´, 1895, Τόμος Β´ 1896.
12. *Ἐπικαὶ καὶ ἐλεγειακαὶ γνῶμαι μικρῶν Ἑλλήνων ποιητῶν, Ἀθῆναι 1896.
13. *Μάθημα Χριστιανικῆς Ἠθικῆς, Ἀθῆναι 1897.
14. *Μάθημα Ποιμαντικῆς, Ἀθῆναι 1898.
15. *Ὀρθόδοξος Χριστιανικὴ Κατήχησις, Ἀθῆναι 1899.
16. Χριστολογία, Ἀθῆναι 1900.
17. Μελέτη περὶ τῆς ἀθανασίας τῆς ψυχῆς καὶ περὶ τῶν ἱερῶν μνημοσύνων, Ἀθῆναι 1901.
18. Ευαγγελική ἱστορία δι´ ἁρμονίας τῶν ἱερῶν Εὐαγγελιστῶν, Ἀθῆναι 1903*.
19. Περί τῆς Μητρὸς τοῦ Κυρίου, τῆς Ὑπεραγίας, Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, Ἀθῆναι 1904.
20. Περί τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ, Ἀθῆναι 1904.
21. Κατανυκτικόν προσευχητάριον, Ἀθῆναι 1904. Β´ἔκδοσις 1914.
22. Γνῶθι σαυτόν, ἤτοι μελέται Θρησκευτικαὶ καὶ ἠθικαί, Ἀθῆναι 1904.
23. Μελέτη περὶ μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως, Ἀθῆναι 1904.
24. Μελέτη περὶ τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, Ἀθῆναι 1904.
25. Θεοτοκάριον ἤτοι ᾠδαὶ καὶ ὕμνοι πρὸς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ Ἀειπάρθενον Μαρίαν, Ἀθῆναι 1905, Β´ ἔκδοσις 1907.
26. Ἱερατικόν Ἐγκόλπιον, Ἀθῆναι 1907.
27. Ψαλτήριον τοῦ Προφητάνακτος Δαβίδ, Ἀθῆναι 1908.
28. Τριαδικόν, ἤτοι ᾠδαὶ καὶ ὕμνοι πρὸς τὸν ἐν Τριάδι Θεόν, Ἀθῆναι 1909.
29. Μελέτη ἱστορικὴ περὶ τῶν αἰτίων τοῦ Σχίσματος, Τόμος Α´ 1911, Τόμος Β´1912.
30. Περὶ τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καὶ περὶ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως, Ἀθῆναι 1913.
31. Ἱστορική μελέτη περὶ τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, Ἀθῆναι 1914.
32. Μελέτη περὶ τῶν Θείων Μυστηρίων, Ἀθῆναι 1915.
33. Περὶ Ἐκκλησίας. Ἐδημοσιεύθη τῷ 1920 εἰς τὸν πανηγυρικὸν Τόμον ἐπὶ τῇ 75 ἐτηρίδι τῆς Ῥιζαρείου Σχολῆς.
34. Μελέτη περὶ τῶν διατεταγμένων νηστειῶν. Ἐδημοσιεύθη εἰς «Θεολογίαν» Τόμος ΚΣΤ (1955) ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη.
35. Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου. Ἐδημοσιεύθη εἰς «Θεολογίαν» Τόμος ΚΣΤ (1955) ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη.
36. Περί ὅρκου, Ἀθῆναι 1955 (Ἐπιμελεῖα Ἀρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη).
37. Χριστιανικὴ Ἠθικὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, Ἀθῆναι 1965 (ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη).
38. Μελέτη περὶ τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, Θεσσαλονίκη 1972.
Β. Λοιπές συγγραφές
Λοιπές συγγραφές του Αγίου, τις περισσότερες των οποίων δεν εξέδωσε ποτέ είναι οι ακόλουθες:
1. Μελέτη περὶ τῶν ἁγίων λειψάνων.
2. Περὶ κηροῦ μελίσσης καὶ ἐλαίου ὡς προσφορὰς καὶ περὶ θυμιάματος.
3. Περὶ τῆς ἀφιερώσεως τῷ Θεῷ ὁσίων παρθένων καὶ περὶ Μονῶν καὶ μοναχικοῦ βίου.
4. Ἑορτολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας.
5. Νέον Τριαδικόν.
6. Περὶ Μεσαίωνος καὶ τοῦ Βυζαντινοῦ Ἑλληνισμοῦ.
7. Περὶ Ἑλληνισμοῦ.
8. Ἑρμηνεία τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων.
9. Περὶ τῆς ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ λατρείας.
10. Ἱερὰ Λειτουργική.
11. Κεφάλαια πέντε περὶ τῶν λειτουργικῶν βιβλίων.
12. Ἱστορίας Ἐκκλησιαστικῆς μυστικὴ θεωρία.
13. Ἐγκυκλοπαίδεια τῆς Φιλοσοφίας.
14. Χριστομάθεια.
15. Νέον Πασχάλιον αἰώνιον.
Επιμέλεια εκδόσεων
Πέραν των ανωτέρω ιδίων αυτού έργων ο Άγιος επιμελήθηκε της εκδόσεως των κάτωθι συγγραμμάτων:
1. Εὐγενίου Βουλγάρεως: Σχεδίασμα περὶ ἀνεξιθρησκείας, Ἀλεξάνδρεια 1890.
2. Νεοφύτου Βάμβα: Φυσικὴ Θεολογία, Ἀλεξάνδρεια 1893.
3. τοῦ αὐτοῦ: Χριστιανικὴ Ἠθική, Ἀθῆναι 1893.
4. Ἀντιόχου μοναχοῦ τῆς Λαύρας τοῦ Ἁγίου Σάββα: Πανδέκτης τῶν θεοπνεύστων Ἁγίων Γραφῶν (ἐκ τῆς Πατρολογίας τοῦ Migne), Ἀθῆναι 1906.
5. Ἁγίου Αὐγουστίνου: Κεκραγάριον, Τόμοι 2, Ἀθῆναι 1910.
Επιστολές
Εκτός των συγγραφών διεσώθησαν και ορισμένες ιδιωτικής φύσεως επιστολές του Αγίου Νεκταρίου, οι οποίες περιλαμβάνονται στην βιογραφία του, η οποία συνετάχθη από τον Σεβ. Μητροπολίτη πρώην Παραμυθίας κ. Τίτο. Οι επιστολές είναι οι εξής:
Α) Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Μητροπολίτην Ἀθηνῶν Γερμανὸν Καλλιγᾶν.
Β) Ἐπιστολὴ πρὸς τὸ Μητροπολίτην πρῴην Κεφαλληνίας Σπυρίδωνα.
Γ) Τεσσαράκοντα πέντε ἐπιστολὲς πρὸς τὴν πρώτην Ἡγουμένην τῆς ἱερᾶς αὐτοῦ Μονῆς Ξένην μοναχὴν καὶ τὰς λοιπὰς μοναχὰς τῆς Μονῆς ταύτης.
Δ) Δέκα ἐπιστολὲς πρὸς τὸν πιστόν του ἀκόλουθον Κωνσταντίνον Σακκόπουλον καὶ
Ε) Ἐπιστολὴ πρὸς τίνα μοναχὸν Ἰωάσαφ.
Επίσης στο βιβλίο του (+1987) Αρχιμ. Χερουβείμ (Καράμπελα): Δανιήλ ο Κατουνακιώτης, Αθήναι 1979, και στις σελίδες 85-89 περιλαμβάνεται επιστολή του Αγίου Νεκταρίου προς το βιογραφούμενο αγιορείτη μοναχό.
Τέλος, ο Άγιος συγκέντρωσε κάποιες ακολουθίες και ύμνους της Εκκλησίας και συνέταξε Προσευχητάριο προς χρήση του ιδίου και παντός Χριστιανού, περιέχον τις ακολουθίες: Προοιμιακή Προσευχή, Ακολουθία του Όρθρου, Ακολουθία της Ενάτης Ώρας, Ακολουθία του Εσπερινού, Ακολουθία του Αποδείπνου, Ακολουθία του Μικρού Παρακλητικού Κανόνος στην Υπεραγία Θεοτόκο, Ακολουθία του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος στην Υπεραγία Θεοτόκο, και κάποια Στιχηρά, Καθίσματα, Απολυτίκια για κάθε ημέρα της εβδομάδος.
Πηγή Υλικού: Ιστοχώρος «Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως»
Ο Άγιος Νεκτάριος συνέγραψε μεγάλο αριθμό Θεολογικών έργων. Για το λόγο αυτό ανεδείχθη εφάμιλλος των μεγάλων της Εκκλησίας Πατέρων.
Τα συγγράμματά του είναι τα ακόλουθα:
(Τα σημειούμενα συγγράμματα με αστερίσκο εξεδόθησαν ως σχολικά βοηθήματα προς χρήση των μαθητών της Ριζαρείου Σχολής. Τα βιβλία αυτά τα έδιδε ο Άγιος προς τους μαθητές του εντελώς δωρεάν).
1. *Λόγος Ἐκκλησιαστικός. Ἀθῆναι 1884.
2. *Δέκα λόγοι ἐκκλησιαστικοὶ διὰ τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, Ἀλεξάνδρεια 1885.
3. *Περὶ τῶν Ἱερῶν Συνόδων, καὶ περὶ τῶν δύο πρώτων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, Ἀλεξάνδρεια 1888.
4. *Λόγος ἐκφωνηθεὶς ἐν τῷ Ἀχιλλοπουλείῳ Παρθεναγωγείῳ τὴν Ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, Ἀλεξάνδρεια 1889.
5. *Αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι τῆς του Χριστοῦ Ἐκκλησίας, Ἀθῆναι 1892.
6. *Τὰ παρ᾿ ἡμῖν τελούμενα ἱερὰ μνημόσυνα, Ἀθῆναι 1892.
7. *Περὶ τῆς ἐν τῷ κόσμῳ ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ, Ἀθῆναι 1892.
8. *Ἀποτύπωσις περὶ ἀνθρώπου, Ἀθῆναι 1893.
9. *Περὶ τῶν ἀποτελεσμάτων ἀληθοῦς καὶ ψευδοῦς μορφώσεως, Ἀθῆναι 1894.
10. *Περὶ ἐπιμελείας ψυχῆς, Ἀθῆναι 1894.
11. Ἱερῶν καὶ φιλοσοφικῶν λογίων θησαύρισμα, Τόμος α´, 1895, Τόμος Β´ 1896.
12. *Ἐπικαὶ καὶ ἐλεγειακαὶ γνῶμαι μικρῶν Ἑλλήνων ποιητῶν, Ἀθῆναι 1896.
13. *Μάθημα Χριστιανικῆς Ἠθικῆς, Ἀθῆναι 1897.
14. *Μάθημα Ποιμαντικῆς, Ἀθῆναι 1898.
15. *Ὀρθόδοξος Χριστιανικὴ Κατήχησις, Ἀθῆναι 1899.
16. Χριστολογία, Ἀθῆναι 1900.
17. Μελέτη περὶ τῆς ἀθανασίας τῆς ψυχῆς καὶ περὶ τῶν ἱερῶν μνημοσύνων, Ἀθῆναι 1901.
18. Ευαγγελική ἱστορία δι´ ἁρμονίας τῶν ἱερῶν Εὐαγγελιστῶν, Ἀθῆναι 1903*.
19. Περί τῆς Μητρὸς τοῦ Κυρίου, τῆς Ὑπεραγίας, Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, Ἀθῆναι 1904.
20. Περί τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ, Ἀθῆναι 1904.
21. Κατανυκτικόν προσευχητάριον, Ἀθῆναι 1904. Β´ἔκδοσις 1914.
22. Γνῶθι σαυτόν, ἤτοι μελέται Θρησκευτικαὶ καὶ ἠθικαί, Ἀθῆναι 1904.
23. Μελέτη περὶ μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως, Ἀθῆναι 1904.
24. Μελέτη περὶ τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, Ἀθῆναι 1904.
25. Θεοτοκάριον ἤτοι ᾠδαὶ καὶ ὕμνοι πρὸς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ Ἀειπάρθενον Μαρίαν, Ἀθῆναι 1905, Β´ ἔκδοσις 1907.
26. Ἱερατικόν Ἐγκόλπιον, Ἀθῆναι 1907.
27. Ψαλτήριον τοῦ Προφητάνακτος Δαβίδ, Ἀθῆναι 1908.
28. Τριαδικόν, ἤτοι ᾠδαὶ καὶ ὕμνοι πρὸς τὸν ἐν Τριάδι Θεόν, Ἀθῆναι 1909.
29. Μελέτη ἱστορικὴ περὶ τῶν αἰτίων τοῦ Σχίσματος, Τόμος Α´ 1911, Τόμος Β´1912.
30. Περὶ τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καὶ περὶ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως, Ἀθῆναι 1913.
31. Ἱστορική μελέτη περὶ τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, Ἀθῆναι 1914.
32. Μελέτη περὶ τῶν Θείων Μυστηρίων, Ἀθῆναι 1915.
33. Περὶ Ἐκκλησίας. Ἐδημοσιεύθη τῷ 1920 εἰς τὸν πανηγυρικὸν Τόμον ἐπὶ τῇ 75 ἐτηρίδι τῆς Ῥιζαρείου Σχολῆς.
34. Μελέτη περὶ τῶν διατεταγμένων νηστειῶν. Ἐδημοσιεύθη εἰς «Θεολογίαν» Τόμος ΚΣΤ (1955) ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη.
35. Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου. Ἐδημοσιεύθη εἰς «Θεολογίαν» Τόμος ΚΣΤ (1955) ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη.
36. Περί ὅρκου, Ἀθῆναι 1955 (Ἐπιμελεῖα Ἀρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη).
37. Χριστιανικὴ Ἠθικὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, Ἀθῆναι 1965 (ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη).
38. Μελέτη περὶ τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, Θεσσαλονίκη 1972.
Β. Λοιπές συγγραφές
Λοιπές συγγραφές του Αγίου, τις περισσότερες των οποίων δεν εξέδωσε ποτέ είναι οι ακόλουθες:
1. Μελέτη περὶ τῶν ἁγίων λειψάνων.
2. Περὶ κηροῦ μελίσσης καὶ ἐλαίου ὡς προσφορὰς καὶ περὶ θυμιάματος.
3. Περὶ τῆς ἀφιερώσεως τῷ Θεῷ ὁσίων παρθένων καὶ περὶ Μονῶν καὶ μοναχικοῦ βίου.
4. Ἑορτολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας.
5. Νέον Τριαδικόν.
6. Περὶ Μεσαίωνος καὶ τοῦ Βυζαντινοῦ Ἑλληνισμοῦ.
7. Περὶ Ἑλληνισμοῦ.
8. Ἑρμηνεία τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων.
9. Περὶ τῆς ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ λατρείας.
10. Ἱερὰ Λειτουργική.
11. Κεφάλαια πέντε περὶ τῶν λειτουργικῶν βιβλίων.
12. Ἱστορίας Ἐκκλησιαστικῆς μυστικὴ θεωρία.
13. Ἐγκυκλοπαίδεια τῆς Φιλοσοφίας.
14. Χριστομάθεια.
15. Νέον Πασχάλιον αἰώνιον.
Επιμέλεια εκδόσεων
Πέραν των ανωτέρω ιδίων αυτού έργων ο Άγιος επιμελήθηκε της εκδόσεως των κάτωθι συγγραμμάτων:
1. Εὐγενίου Βουλγάρεως: Σχεδίασμα περὶ ἀνεξιθρησκείας, Ἀλεξάνδρεια 1890.
2. Νεοφύτου Βάμβα: Φυσικὴ Θεολογία, Ἀλεξάνδρεια 1893.
3. τοῦ αὐτοῦ: Χριστιανικὴ Ἠθική, Ἀθῆναι 1893.
4. Ἀντιόχου μοναχοῦ τῆς Λαύρας τοῦ Ἁγίου Σάββα: Πανδέκτης τῶν θεοπνεύστων Ἁγίων Γραφῶν (ἐκ τῆς Πατρολογίας τοῦ Migne), Ἀθῆναι 1906.
5. Ἁγίου Αὐγουστίνου: Κεκραγάριον, Τόμοι 2, Ἀθῆναι 1910.
Επιστολές
Εκτός των συγγραφών διεσώθησαν και ορισμένες ιδιωτικής φύσεως επιστολές του Αγίου Νεκταρίου, οι οποίες περιλαμβάνονται στην βιογραφία του, η οποία συνετάχθη από τον Σεβ. Μητροπολίτη πρώην Παραμυθίας κ. Τίτο. Οι επιστολές είναι οι εξής:
Α) Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Μητροπολίτην Ἀθηνῶν Γερμανὸν Καλλιγᾶν.
Β) Ἐπιστολὴ πρὸς τὸ Μητροπολίτην πρῴην Κεφαλληνίας Σπυρίδωνα.
Γ) Τεσσαράκοντα πέντε ἐπιστολὲς πρὸς τὴν πρώτην Ἡγουμένην τῆς ἱερᾶς αὐτοῦ Μονῆς Ξένην μοναχὴν καὶ τὰς λοιπὰς μοναχὰς τῆς Μονῆς ταύτης.
Δ) Δέκα ἐπιστολὲς πρὸς τὸν πιστόν του ἀκόλουθον Κωνσταντίνον Σακκόπουλον καὶ
Ε) Ἐπιστολὴ πρὸς τίνα μοναχὸν Ἰωάσαφ.
Επίσης στο βιβλίο του (+1987) Αρχιμ. Χερουβείμ (Καράμπελα): Δανιήλ ο Κατουνακιώτης, Αθήναι 1979, και στις σελίδες 85-89 περιλαμβάνεται επιστολή του Αγίου Νεκταρίου προς το βιογραφούμενο αγιορείτη μοναχό.
Τέλος, ο Άγιος συγκέντρωσε κάποιες ακολουθίες και ύμνους της Εκκλησίας και συνέταξε Προσευχητάριο προς χρήση του ιδίου και παντός Χριστιανού, περιέχον τις ακολουθίες: Προοιμιακή Προσευχή, Ακολουθία του Όρθρου, Ακολουθία της Ενάτης Ώρας, Ακολουθία του Εσπερινού, Ακολουθία του Αποδείπνου, Ακολουθία του Μικρού Παρακλητικού Κανόνος στην Υπεραγία Θεοτόκο, Ακολουθία του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος στην Υπεραγία Θεοτόκο, και κάποια Στιχηρά, Καθίσματα, Απολυτίκια για κάθε ημέρα της εβδομάδος.
Πηγή Υλικού: Ιστοχώρος «Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως»
πνευματικα τεκνα αγιου νεκταριου
Ο Άγιος Νεκτάριος ως δέντρο Αγιότητος.
|
Ο Άγιος Νεκτάριος πέραν όλων των άλλων ανέδειξε και αρκετές αγιασμένες προσωπικότητες της εκκλησίας μας του περασμένου αιώνος. Δικαίως λοιπόν καλείται ως ο Άγιος 20ου αιώνος.
|
Φωτογραφιεσ αγιου νεκταριου
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΙΓΙΝΗσ
λοιπα προσκυνηματα αγιου στην αθηνα
Ο Άγιος Νεκτάριος τιμάται σε όλα τα μήκη και πλάτης της Ορθόδοξης οικουμένης, αλλά τα τα περισσότερα γνωστά λοιπά προσκυνήματα της ευρύτερης περιοχής των Αθηνών, βρίσκονται στην Καμάριζα, στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ριζαρείου Σχολής, στο δωμάτιο νοσηλείας του στο Αρεταίειο νοσοκομείο και στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Παντάνασσας Μοναστηρακίου.
Άγιοι Αθήνας
