ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ
Ο ΛΕΠΡΟΣ
Ημερομηνία πανηγύρεως 4 Ιανουαρίου.
ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο πατήρ Νικηφόρος γεννήθηκε το 1890 μ.Χ. σε ένα μικρό χωριό της Κρήτης. Μικρός σε ηλικία ορφάνεψε και αναγκάστηκε να μάθει την τέχνη του κουρέα. Χτυπημένος από την εφηβική του ηλικία από τη νόσο Χασεν (λέπρα) κατέφυγε σε ηλικία 24 ετών στο λωβοκομείο Χίου, όπου τέθηκε υπό την πνευματική καθοδήγηση του Αγίου Ανθίμου Βαγιάνου. Μετά από δύο έτη έλαβε το μοναχικό σχήμα και ρίχθηκε με ζήλο στον πνευματικό αγώνα, αγνοώντας την ασθένεια που εξελισσόταν ραγδαία. Το 1957 μετεκινήθη στο λοιμωδών Αθηνών, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του 1964 μ.Χ.. Η αγιοκατάταξή του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο έγινε μόλις πρόσφατα και συγκεκριμένα το 2012 μ.Χ..
ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΖΩΗΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμον Νικόλαος Τζανακάκης) γεννήθηκε το 1890 μ.Χ. σ' ένα ορεινό χωριό των Χανίων, το Σηρικάρι. Οι ευλαβείς χωρικοί γονείς του εκοιμήθησαν νωρίς, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί ο παππούς του να τον στείλει στα Χανιά στην τρυφερή ηλικία των 13 ετών, προκειμένου να μάθει την τέχνη του κουρέα. Εκεί γρήγορα έγινε αγαπητός λόγω της κοινωνικότητας, της εξυπνάδας και της ομορφιάς του. Ήταν η περίοδος, που άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της λέπρας (νόσος Χάνσεν), που θα τον ταλαιπωρούσε φρικτά στην υπόλοιπη ζωή του.
|
Στα 16 του, ο Νικόλαος για να αποφύγει τον επερχόμενο εγκλεισμό του στην Σπιναλόγκα, καθότι τα σημάδια της νόσου είχαν αρχίσει να γίνονται εμφανή, διέφυγε ακτοπλοϊκώς στην Αλεξάνδρεια. Η λέπρα την εποχή εκείνη αντιμετωπιζόταν με φόβο και αποτροπιασμό ως μια μεταδοτική και ανίατη ασθένεια (η φαρμακευτική αγωγή ανακαλύφθηκε μόλις το 1947 μ.Χ.). Ο Νικόλαος σύντομα έγινε αγαπητός και στην ανθούσα τότε ελληνική παροικία της Αλεξάνδρειας εργαζόμενος σαν κουρέας. Σύντομα όμως τα η εξέλιξη της αρρώστιας του ήταν τέτοια, που ήταν αδύνατον να την κρύψει πλέον.
Τότε με τη μεσολάβηση ενός αρχιερέως πήγε στο λωβοκομείο της Χίου, σε ηλικία 24 ετών. Μέσα στις άπειρες θλίψεις και κακουχίες του, ο Θεός ευδόκησε να γνωριστεί και να συνδεθεί άρρηκτα πνευματικά με τον Άγιο Άνθιμο Βαγιάνο (εορτάζεται στις 15 Φεβρουαρίου), που υπηρετούσε τον καιρό εκείνο τις λειτουργικές ανάγκες του λεπροκομείου. Ο Νικόλαος, με ασφαλή οδηγό τον Άγιο Άνθιμο ξεκίνησε με ζήλο τον εκεί πνευματικό του αγώνα. Παρεδόθη ολοκληρωτικά στα χέρια του Αγίου πνευματικού του πατρός, και σε διάστημα δύο ετών έλαβε το αγγελικό σχήμα, υπό το μοναχικό όνομα Νικηφόρος. Ο αγώνας του πατρός Νικηφόρου ήταν αξιοζήλευτος ακόμα και σε υγιείς μοναχούς, παρά το γεγονός ότι η εξέλιξη της νόσου ήταν ραγδαία και οι αλλοιώσεις στο σώμα του ήταν πλέον ιδιαίτερα εμφανείς. |
Ο Άγιος Νικηφόρος σε νεαρή ηλικία.
|
Προσευχόταν ώρες ατελείωτες κατά διάρκεια της νύχτας, κάνοντας αμέτρητες μετάνοιες, που συνδύαζε με αυστηρή νηστεία και αδιάκριτη γνήσια υπακοή στον γέροντά του. Καθημερινά εργαζόταν στου κήπους του λωβοκομείου και παράλληλα ασκούσε καθήκοντα ψάλτη. Ακόμα και όταν η ασθένειά του κατέστρεψε την όρασή, δεν πτοήθηκε καθόλου, συνεχίζοντας να ψάλλει από στήθους. Οι συνασθενείς του λάβαιναν δύναμη και κουράγιο από την παρουσία του, ενώ η δύναμή του ιδίου ήταν η προσευχή.
Οι Άγιοι Άνθιμος και Νικηφόρος στην Χίο.
Το 1957 μ.Χ., όταν έκλεισε το λωβοκομείο της Χίου, ο Άγιος Άνθιμος μερίμνησε και έστειλε τον π. Νικηφόρο στον αντιλεπρικό σταθμό Αγίας Βαρβάρας Αθηνών. Μάλιστα στην συστατική επιστολή προς το θεοφόρο πατέρα Ευμένιο, που υπηρετούσε το ίδρυμα των Αθηνών, του εφιστούσε την προσοχή να προσέξει «τον θησαυρό που του έστελνε η Παναγία διότι είχε πολλά να ωφεληθεί από εκείνον». Ο πατήρ Ευμένιος υποδέχθηκε με πολλή αγάπη τον 67 ετών περίπου πατέρα Νικηφόρο, του οποίου τα μέλη και τα μάτια είχαν τελείως αλλοιωθεί και παραμορφωθεί από τη νόσο. Σύντομα όμως, όταν αντιλήφθηκε την πνευματική του κατάσταση του π. Νικηφόρου έγινε υποτακτικός του.
Πλέον τα χαρίσματα της Θεία Χάριτος, που επεσκίαζαν τον Άγιο Νικηφόρο ήταν εμφανή από όλους. Ως εκ τούτου, πλήθος κόσμου συνέρρεε στο ταπεινό κελλάκι του λεπρού μονάχου Νικηφόρου, για να πάρει την ευχή του. Παρά το γεγονός, ότι ο ίδιος ήταν κατάκοιτος, με πάμπολλες πληγές και πόνους, παρηγορούσε τους θλιβομένους που τον επισκέπτονταν. Τα μάτια του ήταν μονίμως ερεθισμένα, η όραση του ελαχίστη, τα χέρια του αγκυλωμένα και τα κάτω άκρα εντελώς παραλυμένα. Τίποτα από αυτά όμως δεν τον εμπόδιζε να είναι γλυκύτατος, μειλίχιος, χαμογελαστός, και ευχάριστος προς τους επισκέπτες του. Το φαγωμένο πρόσωπο του, από τα στίγματα της ασθένειας, έλαμπε ολόκληρο με αποτέλεσμα να γεμίζουν με χαρά, ειρήνη και πίστη οι επισκέπτες του πάμπτωχου και φαινομενικά ασθενή ανθρώπου, που συνέχεια δοξολογούσε τον Θεό του.
Ανεπαύθη εν Κυρίῳ στις 4 Ιανουαρίου του 1964 μ.Χ., σε ηλικία 74 ετών. Κηδεύθηκε στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων και ετάφη στο εκεί κοιμητήριο. Κατά την ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του πολυάθλου αυτού νέου Ιώβ, τα οστά του ευωδίαζαν. έντονα Ο πατήρ Ευγένιος, και άλλοι πιστοί ανέφεραν πολλές περιπτώσεις, όπου έγιναν θαύματα με την επίκληση των πρεσβειών προς τον Θεό, του πατρός Νικηφόρου.
Ανεπαύθη εν Κυρίῳ στις 4 Ιανουαρίου του 1964 μ.Χ., σε ηλικία 74 ετών. Κηδεύθηκε στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων και ετάφη στο εκεί κοιμητήριο. Κατά την ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του πολυάθλου αυτού νέου Ιώβ, τα οστά του ευωδίαζαν. έντονα Ο πατήρ Ευγένιος, και άλλοι πιστοί ανέφεραν πολλές περιπτώσεις, όπου έγιναν θαύματα με την επίκληση των πρεσβειών προς τον Θεό, του πατρός Νικηφόρου.
Αγιοκατατάχθηκε τον Δεκέμβριο του 2012 μ.Χ. με τη μνήμη του να τιμάται την 4 Ιανουαρίου κάθε έτους.
|
Το μοναδικό έργο που έχουμε εκ χειρός του Αγίου Νικηφόρου είναι μια πρόχειρη, αλλά περιεκτική επιστολή που συνέγραψε προς στην Ηγουμένη της Ιεράς Μονής της Παναγίας Βοηθείας της Χίου, στις 22 Ιουλίου 1961 μ.Χ., περιέχουσα τα θαύματα του Αγίου Βαγιάνου στα οποία υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας.
|
| ||
Ἀπολυτίκιον
Ήχος α΄.
Ήχος α΄.
Νικηφόρου Ὁσίου, τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα, καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν, κατεπλάγησαν Ἄγγελοι ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά, ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν, νῦν δὲ δόξῃ ἐστεφάνωται παρ᾽ Αὐτοῦ, θαυμάτων διακρίσεσιν. Χαίροις τῶν Μοναστῶν χειραγωγέ, χαίροις φωτὸς ὁ πρόβολος· χαίροις ὁ εὐωδίας χαρμονήν, προχέων ἐκ λειψάνων σου.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ
Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ
Ὡς καρτερίας ἀθλητὴν τὸν γενναιότατον, ὑπομονῆς τε τὸν ἀλύγιστον ἀδάμαντα, τὸν ἐν θλίψει ἀσθενείας δοκιμασθέντα· καὶ ὡσαύτως τὸν Θεὸν δοξολογήσαντα, Νικηφόρον τὸν λεπρὸν ἐγκωμιάσωμεν· τούτῳ λέγοντες· Χαίροις νίκης φερώνυμε.
|
Μεγαλυνάριον
Δεῦρο φιλοχρίστων θεία πληθύς, τοῦ Χριστοῦ τὸν φίλον Νικηφόρον νῦν τὸν λεπρόν· ὕμνοις ἐγκωμίων κοσμήσωμεν ἀξίως, ὡς θείας καρτερίας, πύκτην πανάριστον.
Το κανόνα του Αγίου, που έχει συγγράψει η μοναχή Ισιδώρα Αγιεροθεΐτισσα μπορείτε να τον κατεβάσετε από εδώ.
| ||||||
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΓΙΟΥ ΕΝ ΖΩΗ
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΧΩΡΟΙ – ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ – ΑΓΙΑ ΛΕΙΨΑΝΑ
|
Στο Ιδρυματικό Ναό των Αγίων Αναργύρων του Γενικού Νοσοκομείου Δυτικής Αττικής "Αγία Βαρβάρα" τίθενται σε προσκύνηση μέρος των τιμίων λειψάνων του Αγίου, μαζί με το ράσο και το μοναχικό του σχήμα. Η εκκλησία την, οποία ο Άγιος υπηρετούσε ανελλιπώς ως ψάλτης, είναι επισκέψιμη από τις 17:00 - 19:00 κάθε Τετάρτη και Σάββατο απόγευμα, καθώς και τις πρωινές ώρες της Κυριακής κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.
Δυστυχώς τόσο ο τάφος (ο χώρος έχει απαλλοτριωθεί από τον Δήμο για την δημιουργία γηπέδου), όσο και τον κελλάκι του Αγίου δεν υφίστανται πλέον. Η θέση του κελλιού του Αγίου, υποδεικνύεται από την ύπαρξη ενός υπαίθριου προσκυνηταριού - εκκλησιδίου λίγα μέτρα μακρύτερα του Ναού. |
Ναός Αγίων Αναργύρων στο πρώην Λοιμωδών.
|
Στον ίδιο χώρο μπορεί ο προσκυνητής να επισκεφθεί, το κελί του αγιασμένου σύγχρονου γέροντα πατρός Ευμενίου Σαριδάκη, καθώς και το παρακείμενο αφιερωμένο στον Άγιο Νικηφόρο παρεκκλήσιο.
Φωτογραφίες από το ερειπωμένο Λωβοκομείο Χίου, όπου ο Άγιος Νικηφόρος συνδέθηκε πνευματικά με τον Άγιο Άνθιμο Βαγιάνο και εν συνεχεία πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Το Λωβοκομείο φιλοξενούσε λεπρούς από όλο τον Ελλαδικό χώρο μέχρι το 1.959 μ.Χ., οπότε και διέκοψε την λειτουργία του οριστικά λόγω ευρέσεως του φαρμάκου για την ασθένεια Χάνσεν. Οι τελευταίοι 8 ασθενείς, μεταξύ αυτών και ο Άγιος Νικηφόρος, μεταφέρθηκαν τότε στο αντίστοιχο Ίδρυμα Λοιμωδών της Αγίας Βαρβάρας Αττικής.
Το Λωβοκομείο φιλοξενούσε λεπρούς από όλο τον Ελλαδικό χώρο μέχρι το 1.959 μ.Χ., οπότε και διέκοψε την λειτουργία του οριστικά λόγω ευρέσεως του φαρμάκου για την ασθένεια Χάνσεν. Οι τελευταίοι 8 ασθενείς, μεταξύ αυτών και ο Άγιος Νικηφόρος, μεταφέρθηκαν τότε στο αντίστοιχο Ίδρυμα Λοιμωδών της Αγίας Βαρβάρας Αττικής.
Δείτε λοιπές φωτογραφίες τόπων άμεσα συνδεδεμένων με τον Άγιο Νικηφόρο.
Άγιοι Αθηνών
