ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΣ
Ημερομηνία Πανηγύρεως 2 Δεκεμβρίου.
ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
|
Ο Ευγάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στην Εύβοια στις αρχές του προηγούμενο αιώνος. Σε ηλικία 12 ετών έφυγε κρυφά για το Άγιο Όρος, όπου έγινε μεγαλόσχημος μοναχός στα 19 του. Η μεγάλη άσκηση και κυρίως η υπακοή που επέδειξε στους γεροντάδες του, τον αξίωσαν να λάβει το έντονο διορατικό-προορατικό χάρισμα, που τον διέκρινε έως το τέλος της ζωής του. Λόγω σοβαρής αρρώστιας αναγκάστηκε λίγο αργότερα να εγκαταλείψει το Όρος και να εγκατασταθεί στην Ιερά Μονή Αγ. Χαραλάμπους Λευκών Ευβοίας, όπου χειροτονήθηκε ιερέας. Προκειμένου να διακονήσει τον ανθρώπινο πόνο το 1940 μ.Χ. και για 30 έτη αναλαμβάνει καθήκοντα εφημερίου στην Πολυκλινικής Αθηνών. Από το 1979 μ.Χ. εγκαθίσταται στο Μήλεσι Ωροπού, με στόχο να ιδρύσει το σημερινό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Το 1990 μ.Χ. επέστρεψε στα Καυσοκαλύβια προκειμένου να παραδώσει ήσυχα την ψυχή του στον αγαπημένο του Χριστό. |
Το μοναδικό βίντεο που υπάρχει με τον Άγιο.
|
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
|
Ο Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, μετέπειτα γέρων Πορφύριος, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στο χωριό του Αγίου Ιωάννου Καρυστίας στην Εύβοια, από ευσεβέστατη πολυμελή οικογένεια. Λόγω οικονομικής ανέχειας, πήγε μόνο ένα χρόνο στο σχολείο, αναγκαζόμενος από μικρός να δουλεύει.
Στα 12 του χρόνια έφυγε κρυφά για το Άγιον Όρος, με τον πόθο να μιμηθεί τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτη, που είχε γνωρίσει μέσα από τα συναξάρια. Η χάρις του Θεού τον οδήγησε στην καλύβη του Αγίου Γεωργίου Καυσοκαλυβίων και στην υποταγή δύο γερόντων και κατά σάρκα αδελφών, του Παντελεήμονος και του Ιωαννικίου. Ο Άγιος, αφοσιώθηκε με πνεύμα απόλυτης υπακοής και σκληρής άσκησης στους δύο γέροντες, που κατά κοινή ομολογία ήταν ιδιαίτερα αυστηροί. Στα 14 ο μικρός Ευάγγελος εκάρη μοναχός με το όνομα Νικήτας, ενώ στα 16 του έγινε μεγαλόσχημος. Λίγο αργότερα ο Θεός τον αξίωσε με το σπάνιο και έντονο διορατικό χάρισμα, που τον ακολουθούσε ως το τέλος της επίγειας ζωής του. Στα 19 του χρόνια ο Γέροντας αρρώστησε πολύ σοβαρά, γεγονός που τον ανάγκασε μετά μεγάλης του λύπης να εγκαταλείψει οριστικά το Άγιον Όρος και να επιστρέψει στην Εύβοια. Εγκαταστάθηκε στην Ι.Μ. του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών., όπου έλαβε το όνομα Πορφύριος κατά την χειροτονία του από τον Αρχιεπίσκοπο Σινά, Πορφύριο Γ'.
|
|
Στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους Λευκών, παρέμεινε για 12 έτη, εξομολογώντας και αναπαύοντας καθημερινά πλήθος πιστών που συνέρρεε σε αυτόν τον “διαφορετικό νεαρό παπά”. Η βαθύτερη όμως επιθυμία του γέροντα ήταν να αφιερωθεί πλήρως στον ανθρώπινο πόνο. Έτσι το 1940 μ.Χ., παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Όσιος Πορφύριος επέτυχε μετά από πολλές δυσκολίες να αναλάβει καθήκοντα εφημερίου και πνευματικού στην Πολυκλινική Αθηνών. Όπως ο ίδιος έλεγε, έζησε εκεί (στο παρεκκλήσι του Αγίου Γερασίμου) 33 χρόνια σαν μία μέρα, ασκώντας ακαταπόνητα το πνευματικό έργο και ανακουφίζοντας τον πόνο και την ασθένεια των ανθρώπων. Υπήρξε ο αφανής Άγιος και ασκητής του 20ου αιώνα, δίπλα στην πλατεία Ομονοίας, στο κέντρο της Αθήνας.
Το 1955 μ.Χ. μισθώνει από την Ιερά Μονή Πεντέλης, το μονύδριο του Αγίου Νικολάου Καλησίων στην Πεντέλη προκειμένου να εγκατασταθεί. Εκεί, ο Άγιος επέδειξε πλούσιο πνευματικό έργο, με πλήθη κόσμου να μαγνητίζονται από την ακτινοβολούσα Θεία Χάρη του προσώπου του, με αποτέλεσμα να συρέεουν στα Καλήσια για να λειτουργηθούν και να συναντήσουν τον Άγιο Πορφύριο.
Το καλοκαίρι του 1979 μ.Χ., εγκαταστάθηκε στο Μήλεσι Ωρωπού, με το όνειρο να ιδρύσει ένα Μοναστήρι – εργαστήριο προσευχής- όπως το αποκαλούσε. Εκεί ζούσε στην αρχή σε ένα τροχόσπιτο κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και μετά σε ένα απέριττο κελλάκι από τσιμεντόλιθους, όπου και υπέμενε αγόγγυστα τις πάμπολλές δοκιμασίες της υγείας του. Το 1984 μ.Χ. μεταφέρθηκε σε κτίσμα του υπό ανέγερση μοναστηριού, για την ολοκλήρωση του οποίου ο Γέροντας, παρόλη την τύφλωσή και τις σοβαρότατες ασθένειές του, εργαζόταν ακατάπαυστα και ακαταπόνητα. Η αγάπη του Θεού τον αξίωσε να δει τελικά την θεμελίωση του Καθολικού της Μονής Μεταμορφώσεως το 1.990 μ.Χ.
Το καλοκαίρι του 1979 μ.Χ., εγκαταστάθηκε στο Μήλεσι Ωρωπού, με το όνειρο να ιδρύσει ένα Μοναστήρι – εργαστήριο προσευχής- όπως το αποκαλούσε. Εκεί ζούσε στην αρχή σε ένα τροχόσπιτο κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και μετά σε ένα απέριττο κελλάκι από τσιμεντόλιθους, όπου και υπέμενε αγόγγυστα τις πάμπολλές δοκιμασίες της υγείας του. Το 1984 μ.Χ. μεταφέρθηκε σε κτίσμα του υπό ανέγερση μοναστηριού, για την ολοκλήρωση του οποίου ο Γέροντας, παρόλη την τύφλωσή και τις σοβαρότατες ασθένειές του, εργαζόταν ακατάπαυστα και ακαταπόνητα. Η αγάπη του Θεού τον αξίωσε να δει τελικά την θεμελίωση του Καθολικού της Μονής Μεταμορφώσεως το 1.990 μ.Χ.
|
Τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του άρχισε να προετοιμάζεται για την κοίμησή του. Επιθυμούσε να αποσυρθεί στο Άγιον Όρος, στα αγαπημένα του Καυσοκαλύβια, όπου μυστικά και αθόρυβα, όπως έζησε, θα έδιδε την ψυχή του στο Νυμφίο της. Πολλές φορές τον άκουσαν να λέει: «Επιδιώκω και τώρα που εγήρασα να πάω και να πεθάνω εκεί πάνω».
Τον Ιούνιο του 1991 μ.Χ., αναχώρησε για το καλύβι του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου είχε καρεί μοναχός πριν από περίπου 70 χρόνια. Μισό χρόνο αργότερα, ξημερώματα της 2ας Δεκεμβρίου 1991 μ.Χ. παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο, που τόσο αγάπησε στη ζωή του. Η πίστη στην αγιότητα του προσώπου του γέροντος Πορφυρίου υπήρξε τόσο έντονη από το Ορθόδοξο ποίμνιο, που η Αγιοκατάταξή έγινε πάρα πολύ σύντομα στις 27 Νοεμβρίου 2013 μ.Χ. (12 χρόνια μόλις μετά την κοιμήσή του).
|
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Εὐβοίας τὸν γόνον, Οἰκουμένης ἀγλάϊσμα, τῆς Θεολογίας τὸν μύστην καὶ Χριστοῦ φίλον γνήσιον, Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί, τὸν πλήρη χαρισμάτων ἐκ παιδός. Δαιμονῶντας γὰρ λυτροῦται, καὶ ἀσθενεῖς ἰᾶται πίστει κράζοντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τοῦ Παρακλήτου τὸν ναὸν τὸν ἁγιώτατον καὶ τῆς πανάγνου Θεοτόκου προσφιλέστατον, ἀνυμνήσωμεν Πορφύριον ἐκ καρδίας. Ἀγαπᾷ γὰρ καὶ ἰᾶται πάντας καὶ φρουρεῖ καὶ πρεσβεύει ὅπως τύχωμεν θεώσεως. Ὅθεν κράζομεν· χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Χαίροις χαρισμάτων ὁ θησαυρὸς καὶ τῶν ἰαμάτων ἡ πηγὴ ἡ θαυματουργός. Χαίροις ὁ προφήτης ὁ νέος Ἐκκλησίας, Πορφύριε, τρισμάκαρ, Ἄθωνος καύχημα.
Χαίροις χαρισμάτων ὁ θησαυρὸς καὶ τῶν ἰαμάτων ἡ πηγὴ ἡ θαυματουργός. Χαίροις ὁ προφήτης ὁ νέος Ἐκκλησίας, Πορφύριε, τρισμάκαρ, Ἄθωνος καύχημα.
ΤΟΠΟΙ ΑΡΡΗΚΤΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΟ ΜΗΛΕΣΙ
|
Το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος βρίσκεται λίγο πιο πάνω από το χωριό Μήλεσι της Κοινότητας Μαλακάσας και ανήκει στην δικαιοδοσία της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Το ησυχαστήριο άρχισε να οικοδομείται σταδιακά από το 1981 μ.Χ. με το Καθολικό να θεμελιώνεται το 1990 μ.Χ. παρουσία του Αγίου, που είχε την υψηλή επίβλεψη του όλου έργου.
Τ.Θ. 17, ΝΕΑ ΠΑΛΑΤΙΑ 19015
τηλ.: 22950-98261 Ώρες επισκέψεως: από την Ανατολή μέχρι τη Δύση του ηλίου πλην των ωρών 14:00-16:00. |
Αναλυτικό μηνιαίο πρόγραμμα ακολουθιών μπορείτε να βρείτε ἐδῶ.
|
ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΠΟΛΥΚΛΙΝΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
|
Στο παρεκκλήσιο του Αγίου Γερασίμου της Πολυκλινικής Αθηνών ο Άγιος διηκόνησε καθημερινά με απόλυτη αυταπάρνηση τον ανθρώπινο πόνο για 30 συναπτά έτη. Ένας Άγιος μέσα στην πλατεία Ομονοίας της Αθήνας.
|
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΛΗΣΙΩΝ
|
Από το 1955 μέχρι το 1979 μ.Χ. ο Άγιος εγκαταστάθηκε στο μονύδριο του Αγίου Νικολάου στα Καλήσια Πεντέλης. Παροιμοιώδεις και ανεξίτηλες στη μνήμη πλήθους κόσμου έμειναν οι λειτουργίες, που τελούσε ο Άγιος εκεί.
|
|
ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΑ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ
|
Ο Άγιος στη σκήτη του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια άρχισε και τελείωσε την μοναχική του ζωή, κατά την επιθυμία του.
|
|
|
Στην περίβολο της σκήτης του Αγίου Γεωργίου ετάφη σε έναν απλό καλογερικό τάφο, με την παρουσία μόνο των συμμοναστών του, ο Όσιος Πορφύριος την 2 Δεκεμβρίου 1991 μ.Χ.. Σήμερα στον ίδιο τάφο αναπαύεται άλλος μοναχός, ενώ τα λείψανα του Αγίου κατ' εντολήν του έχουν κρυφτεί μετά την ανακομιδή από τους υποτακτικούς του σε απρόσιτο μέρος. |
|
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΛΕΥΚΩΝ ΕΥΒΟΙΑΣ
|
Στην Εύβοια ο Άγιος εγκαταστάθηκε εκ νέου μετά την αναγκαστική του αναχώρηση λόγω σοβαρότατων προβλημάτων υγείας από το Άγιο Όρος και μέχρι το 1940 μ.Χ. που πήγε στην Αθήνα. Στην Ιερά Μονή Χαραλάμπους χειροτονήθηκε ιερέας, έγινε πνευματικός και έπειτα Αρχιμανδρίτης, αναπαύοντας καθημερινά εκατοντάδες πιστών που ανέτρεχαν στον πετραχήλι του αγιασμένου νεαρού ιερομονάχου.
|
|
Ο Άγιος φρόντισε να αφήσει αρκετές ηχογραφημένες συνομιλίες με τα πνευματικοπαίδια του, ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γεννιές, προκειμένου να τον γνωρίσουν μέσα από αυτές. Μπορείτε να τις ακούσετε ακολουθώντας αυτόν τον σύνδεσμο. |
|
Αγιογραφίες Οσίου Πορφυρίου
Πνευματική Παρακαταθήκη Γέροντος Πορφυρίου προς τα πνευματικά του παιδιά
«Αγαπητά πνευματικά μου παιδιά.
Τώρα που ακόμα έχω τας φρένας μου σώας θέλω να σας πω μερικές συμβουλές. Από μικρό παιδί όλο στις αμαρτίες ήμουνα. Και όταν με έστελνε η μητέρα μου να φυλάξω τα ζώα στο βουνό, γιατί ο πατέρας μου, επειδή ήμασταν φτωχοί είχε πάει στην Αμερική για να εργαστεί στην διώρυγα του Παναμά, για εμάς τα παιδιά του, εκεί, που έβοσκα τα ζώα συλλαβιστά διάβαζα τον βίο του αγίου Ιωάννου του Καλλυβίτου και πάρα πολύ αγάπησα τον Άγιο Ιωάννη και έκανα πάρα πολλές προσευχές σαν μικρό παιδί που ήμουνα 12-15 χρονών δεν θυμάμαι ακριβώς καλά και θέλοντας να τον μιμηθώ με πολύ αγώνα έφυγα από τους γονείς μου κρυφά και ήλθα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και υποτάκτηκα σε δυο γεροντάδες αυταδέλφους τον Παντελεήμονα και τον Ιωαννίκιο. Μου έτυχε να είναι πολύ ευσεβείς και ενάρετοι και τους αγάπησα πάρα πολύ και γι’ αυτό με την ευχή τους τους έκανα άκρα υπακοή. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, αισθάνθηκα και μεγάλη αγάπη και προς τον Θεό και πέρασα πάρα πολύ καλά. Αλλά, κατά παραχώρηση του Θεού, για τις αμαρτίες μου αρρώστησα πολύ και οι Γεροντάδες μου μου είπαν να πάω στους γονείς μου στο χωριό μου εις τον Άγιον Ιωάννη Ευβοίας. Και ενώ από μικρό παιδί είχα κάνει πολλές αμαρτίες όταν ξαναπήγα στον κόσμο συνέχισα τις αμαρτίες οι οποίες μέχρι και σήμερα έγιναν πάρα πολλές. Ο κόσμος όμως με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου. Όσα ενθυμόμουνα βεβαίως τα εξομολογήθηκα, αλλά γνωρίζω ότι γι αυτά που εξομολογήθηκα με συγχώρησε ο Θεός, αλλ’ όμως τώρα έχω ένα συναίσθημα ότι και τα πνευματικά μου αμαρτήματα είναι πάρα πολλά και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα διότι και εγώ όταν ζούσα πολύ ταπεινά έκανα προσευχή για σας, αλλ’ όμως τώρα που θα πάω για τον ουρανό έχω το συναίσθημα ότι ο Θεός θα μου πεί: τι θέλεις εσύ εδώ; Εγώ ένα έχω να του πω. Δεν είμαι άξιος Κύριε για εδώ, αλλ’ ότι θέλει η αγάπη σου ας κάμει για μένα. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω τι θα γίνει. Επιθυμώ όμως να ενεργήσει η αγάπη του Θεού. Και πάντα εύχομαι τα πνευματικά μου παιδιά να αγαπήσουν το Θεό, που είναι το πάν, για να μας αξιώσει να μπούμε στην επίγειο άκτιστο εκκλησία του. Γιατί από εδώ πρέπει να αρχίσουμε. Εγώ πάντα είχα την προσπάθεια να προσεύχομαι και να διαβάζω τους Ύμνους της Εκκλησίας, την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων μας και εύχομαι και εσείς να κάνετε το ίδιο. Εγώ προσπάθησα με τη χάρη του Θεού να πλησιάσω τον Θεό και εύχομαι και εσείς να κάνετε το ίδιο. Παρακαλώ όλους σας να με συγχωρέσετε για ότι σας στεναχώρησα.
Τώρα που ακόμα έχω τας φρένας μου σώας θέλω να σας πω μερικές συμβουλές. Από μικρό παιδί όλο στις αμαρτίες ήμουνα. Και όταν με έστελνε η μητέρα μου να φυλάξω τα ζώα στο βουνό, γιατί ο πατέρας μου, επειδή ήμασταν φτωχοί είχε πάει στην Αμερική για να εργαστεί στην διώρυγα του Παναμά, για εμάς τα παιδιά του, εκεί, που έβοσκα τα ζώα συλλαβιστά διάβαζα τον βίο του αγίου Ιωάννου του Καλλυβίτου και πάρα πολύ αγάπησα τον Άγιο Ιωάννη και έκανα πάρα πολλές προσευχές σαν μικρό παιδί που ήμουνα 12-15 χρονών δεν θυμάμαι ακριβώς καλά και θέλοντας να τον μιμηθώ με πολύ αγώνα έφυγα από τους γονείς μου κρυφά και ήλθα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και υποτάκτηκα σε δυο γεροντάδες αυταδέλφους τον Παντελεήμονα και τον Ιωαννίκιο. Μου έτυχε να είναι πολύ ευσεβείς και ενάρετοι και τους αγάπησα πάρα πολύ και γι’ αυτό με την ευχή τους τους έκανα άκρα υπακοή. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, αισθάνθηκα και μεγάλη αγάπη και προς τον Θεό και πέρασα πάρα πολύ καλά. Αλλά, κατά παραχώρηση του Θεού, για τις αμαρτίες μου αρρώστησα πολύ και οι Γεροντάδες μου μου είπαν να πάω στους γονείς μου στο χωριό μου εις τον Άγιον Ιωάννη Ευβοίας. Και ενώ από μικρό παιδί είχα κάνει πολλές αμαρτίες όταν ξαναπήγα στον κόσμο συνέχισα τις αμαρτίες οι οποίες μέχρι και σήμερα έγιναν πάρα πολλές. Ο κόσμος όμως με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου. Όσα ενθυμόμουνα βεβαίως τα εξομολογήθηκα, αλλά γνωρίζω ότι γι αυτά που εξομολογήθηκα με συγχώρησε ο Θεός, αλλ’ όμως τώρα έχω ένα συναίσθημα ότι και τα πνευματικά μου αμαρτήματα είναι πάρα πολλά και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα διότι και εγώ όταν ζούσα πολύ ταπεινά έκανα προσευχή για σας, αλλ’ όμως τώρα που θα πάω για τον ουρανό έχω το συναίσθημα ότι ο Θεός θα μου πεί: τι θέλεις εσύ εδώ; Εγώ ένα έχω να του πω. Δεν είμαι άξιος Κύριε για εδώ, αλλ’ ότι θέλει η αγάπη σου ας κάμει για μένα. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω τι θα γίνει. Επιθυμώ όμως να ενεργήσει η αγάπη του Θεού. Και πάντα εύχομαι τα πνευματικά μου παιδιά να αγαπήσουν το Θεό, που είναι το πάν, για να μας αξιώσει να μπούμε στην επίγειο άκτιστο εκκλησία του. Γιατί από εδώ πρέπει να αρχίσουμε. Εγώ πάντα είχα την προσπάθεια να προσεύχομαι και να διαβάζω τους Ύμνους της Εκκλησίας, την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων μας και εύχομαι και εσείς να κάνετε το ίδιο. Εγώ προσπάθησα με τη χάρη του Θεού να πλησιάσω τον Θεό και εύχομαι και εσείς να κάνετε το ίδιο. Παρακαλώ όλους σας να με συγχωρέσετε για ότι σας στεναχώρησα.
Ιερομόναχος Πορφύριος
Εν Καυσοκαλυβίοις τη 4/7 Ιουνίου 1991 μ.Χ.
Εν Καυσοκαλυβίοις τη 4/7 Ιουνίου 1991 μ.Χ.
Φωτογραφίες γέροντος Πορφυρίου.
Άγιοι Αθήνας
